Pinatay Nila Ang Aking Wika by Lawrence Basallote

Pinatay nila ang aking Wika,

isinuksok sa kwadradong kahong pang-ibon,

at itinapon sa isang nagbabagang apoy.

Narinig ko Siyang kinakalampag ang kahon,

nagmamakaawang pakawalan;

ngunit Siya’y pinagmasdan lamang

ng mga kapatid kong

nanlamig na ang kalamnan.

Sumigaw at humingi ng tulong

mula sa mga nanonood na madla

ang Wika kong walang kalaban-laban,

subalitsila’y nag halakhakan

sa wikang hindi maintindihan.

Sumasagitsit ang mainit na apoy,

hinawakan ko ang kamay ng aking katabi,

nagmamakaawang: Siya’y buhay pa! Siya’y buhay pa!

Ngunitsiya’y umiling atsinabing,

Wala nang pag-asa, alipin tayo ng kolonyalismo.

Hindi kinalaunan ay naghalo sa hangin

ang halimuyak ng nagbubungang gumamela

at bantot ng nabubulok na basura,

tanda na ang Wika ko’y wala na.